Gryfońskie

Mori

Jaka jest Wasza ulubiona książka? Czytaliście ostatnio coś co wywarło na Was mocne wrażenie? Jaką lekturę polecacie na deszczowe wieczory?
Po prostu: najlepsze książki Waszym zdaniem

Rictusempra

Ja polecam książki Chmielwskiej, świetna autorka. Książki trzymają w napieciu, a jednocześnie potrafią niesamowicie rozśmieszyć.
Przykład: "Całe zdanie nieboszczyka"

Lady S.

Byłam młodsza, uwielbiałam Musierowicz. Całą Jeżycjadę prawie pochłonęłam. Potem naszło mnie na Grocholę. "Nigdy w życiu!" - poszłam też na film, który notabene mi się bardzo podobał.
Przyszła kolej na Paulo Coelho. To było piękne. Takie filozoficzne. Tytułów przeczytanych przeze mnie jego książek niestety nie pamiętam.

Gorąco mogę polecić "I nie było już nikogo..." Agathy Christie. Dla lubiących napięcie. Na dzień dzisiejszy jest to moja ulubiona książka.

dramata

Książki, książki, kisążki... Tyle tego było, że trudno spamiętać. Osobiście lubię Paula Coelha i Erca-Emmanuela Schitta (napisał 'Oskara i panią Różę', np.). I Wiedźminy... A książką ktora zapadła w pamięć jest "Wróć Aleksandrze" (chyba tak brzmiał tytuł, nie mam pewności bo dawno czytałam, a autorki nie pamiętam komplenie... -_-'). Więcej grzechów nie pamiętam... Razz

Mirtel

Polecam "Kamienie na szaniec" A. Kamińskiego. Świetna lektura. "Dziewczyna Ameryki 1 i 2" M. Cabot, "Pamiętnik Księżniczki" też Meg Cabot. Na razie tyle pamiętam. Jak sobie jakąś przypomnie to napisze Wink

Rictusempra

O ja...
Kamienie na szaniec to moja lektura do końca września, ale nijak nie mogę się do tego zabrać. Ciągle zasypiam...
Ale moja siostra też twierdzi, że bardzo fajne, tyle że smutne. Pewnie dlatego nie chce mi się czytać - nie lubię smutnych książek.

Mirtel

Rictusempra, jak miło Wink

. To też moja lektura do końca września. Ja wiem co się wydarzy. Naprawdę smutna książka, ale warto przeczytać.

Lady S.

Szczerze mówiąc, "Kamienie na szaniec" w ogóle mi się nie podobały. Tak samo jak "Syzyfowe prace". "Mistrz i Małgorzata" to była katorga.
Ale ja może jestem jakaś inna, bo w odróżnieniu od większości, lubiłam "Krzyżaków" i całą Trylogię Sienkiewicza.

dramata

"Kamienie na szaniec" podobały mi się. Piękna, acz smutna niestety. Ilez to łez wylałam po moim ulubieńcu (R!). Ale "Syzyfowe prace". A kysz! Giń, przepadnij! Syzyfowa pracą jest czytanie tej ksiązki. Ile razy posnełam przy tym. Nigdy więcej tego czegoś. A teraz, skoro mowa o lekturach, czytam mitologię. Przyjemna, choć za dużo nazw i jeszcze bogowie się ciągle plączą. ^^'

Następna wibelbicieka Rudego! Może fan club otworzymy? Ja popłakałam się przy jego śmierci i przy śmierci Zośki.

Rictusempra

O, to się założę, że "Kamienie na szaniec" nie będą mi się podobały. Bo mam podobny gust do Lady. Krzyżacy mi się podobali. Bo uwielbiam nadludzko historię.

Scarlet_witch

Mi się podobali i Krzyżacy i Kamienie na szaniec. Syzyfowe prace mi się nie podobały. A tak z lektur z podstawówki- W pustyni i w puszy ( jak mój tata mawia, w pustyni i w paszczy) była całkiem przyjemna.

Mirtel

A kysz siło nieczysta w postaci w Pustyni i w paszczy, Krzyżaków i Syzyfowych prac!

Ja by tam nie wiem dlaczego, ale Tristiana i Izoldy historię przeczytała.

No i jak przystało na "Gryfonkę Szukającą Romea", Romeo i Julia to lektura i musical obowiązkowy.

Angel

dramata

Jjakoś dobrnęłam do konca tej ksiązki. Jakims cudem, kiedy postanowiłam czytać ja w pozycji siedzącej. ale za to nigdy w całości nie przeczytałam "Fałarona" przekletego. Brakujacą wiedze uzupełniłam streszczeniem... zaraz, zaraz... to to jeszcze nie było nudne? No cóż, jeszcze się przekonam. a co do chłopów słyszałam, że tylko początek jest nudney... ale wszystko jeszcze przede mną. Wink

Iguanka.

"Kamienie na szaniec".... Mru...
Jedyna lektura, którą czytałam trzykrotnie i z przyjemnością. Chociaż pierwszy raz był trudny. Ale czego się nie zrobi, aby zdać tą przeklętą ochotniczkę? W dodatku temat bardzo mi bliski. Jak jestem na Powązkach, to lubię sie przejść w okolicach brzozowych krzyży.
<zamyśla się>
A z lektur ulubionych - fantastyka. Niestety nie scierpię Tolkiena (próbowałam, ale po 30 pierwszych stronach nie zdzierzyłam), ale dla Prachetta to nawet na drugi koniec miasta pojadę. Wspaniale napisane, lecz trzeba mieć odpowiednie podejście i czytać tłumaczenia tylko pana Cholewy, inaczej przyjemność zamienia się w mordęgę. Lubię jeszcze "Artemisa Fowla", choć jest mniej humoru. Coehlo czytałam tylko "Weronika postanawia umrzeć" (wygrałam na loterii Rolling Eyes

), ale podobało mi się, chociaż trochę ciężki.