Gryfońskie

Iguanka.

"Złodziej czasu" najgenialniejszego Pratchetta. Oczywiście, że się rozpływa,m w tym zabłoconym autobusie i zlewam z podłogą. Very Happy

No i kończę "Dziady". I, uwaga, będzie bomba. <chowa się za wał przeciwatomowy>
Uwielbiam Mickiewicza, a już arcydramat zwłaszcza! Nie ma momentu w tej książce, którego nie trawię. Wspaniałe to. I tyle.

Untouched

'Medaliony' Nałkowskiej skończyłam, 'Skąpca' także.
Jestem na etapie 'Pieszczota nocy' Laurell Hamilton [erotic fantasy]. Uwielbiam wręcz. Czytam już kolejny raz od wakacji.
I polecam, bardzo polecam. Książka o księżniczce elfów sidhe - niejakiej Merry Gentry. Współczesna. Momentami nawet za bardzo [elfy jakoś mi nie pasują do scenografii miasta xD]. Ale jest dobra.

Scarlet_witch

Nelusia

"Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz". Koleżanki mi polecały w zeszłym roku, ale ja dopiero w sobotę to sobie kupiłam. Jak zwykle jestem spóźniona, ale teraz nadganiam. Książka jest cudowna, czyta się wspaniale, choć są momenty, w których przeżywam bezsilną wściekłość. Jak rozdział o krępowaniu stóp - akcja dzieje się w XIX wiecznych Chinach, a tam ten zwyczaj był rozpowszechniony wśród wszystkich warstw społecznych. Te dziewczynki, które nie miały krępowanych stóp, pracowały potem jako służące. A małe stopy świadczyły o dobrej pozycji i niby potem były fetyszem w życiu intymnym tych kobiet. Ale ile one musiały przecierpieć, aż się włos na głowie jeży, jak to się czyta... Brr. Teraz na szczęście już nikt tego nie stosuje, bo to było zwykłe barbarzyństwo. Wiecie, ile wynosiła długość idealnej stópki? 7 centymetrów. Tyle ma przeciętny kciuk... Horror.
W książce na szczęście są też przyjemniejsze wątki - jak wątek laotang czyli trwałej przyjaźni dwóch dziewcząt - Lilii i Kwiatu Śniegu, które jako siedmiolatki spisały tekst przysięgi i potem wymieniały się listami pisanymi na wachlarzu. Listy były pisane pismem nu shu, które jest uważane za jedyne pismo na świecie stworzone przez kobiety i tylko przez nie używane.

Książkę naturalnie polecam z całego serca Smile

. Piękna jest, choć bardzo smutna...

Scarlet_witch

Brzmi ciekawie, muszę sobie kupić. Szkoda, że wczoraj tego nie odczytałam, bo byłam w Empiku. Za to kupiłam sobie "Marzenia i koszmary" Kinga, odstawiam na trochę lektury i biorę się za to Very Happy

.

Nelusia

Gabriel Garcia Marquez - Miłość w czasach zarazy - wspaniale mi się czyta, och i ach. Czytam, bo chcę iść na film, i teraz się boję, że może książce nie dorównać... Przekazanie klimatu książki to nie lada wyczyn, zwłaszcza gdy w książce jest mój ukochany realizm magiczny.

Cornelia Funke - Atramentowa krew. Przeczytałam 5 rozdziałów w empiku - szaleję. Wciąga, ale pierwszą część czytałam 4 lata temu, więc pewne rzeczy zapomniałam, ale sobie przypominam w miarę czytania.Tylko teraz w empiku ostała się jedna książka i to jeszcze zafoliwana, a nie widzę w formie e-booka. Szkoda Sad

.

Scarlet_witch

"Ludzkie dzieci" P.D. James. A powinnam "Przedwiośnie", oraz dwie książki Gombrowicza. Dzisiaj przez dwie godziny o nim słuchałam i nauczyciel nie przekonał mnie do niego...

Selene Simon

Na "Mroczne Materie" mnie jakoś wzięło i...szczerze? Podobają mi się książeczki pana Pullmana Very Happy

Nelusia

Marzę o Mrocznych Materiach, Selene! Chcę iść na film, książki nie czytałam, ale słyszałam, że film jest zuy.

Czytam 'Fotel orła" C. Fuentesa.

Napisana w formie listów powieść, będąca oskarżeniem zgubnego pragnienia władzy i fascynacji polityką, ale jednocześnie pięknym romansem. Meksyk rok 2020. W noworocznym orędziu prezydent Meksyku, Lorenzo Teran, zapowiedział zaostrzenie polityki kraju wobec USA. W odpowiedzi Amerykanie odłączyli satelitę komunikacyjnego zapewniającego łączność na terenie Meksyku. W kraju przestają działać telefony, internet, faksy. W niecodziennej i paraliżującej sytuacji ludzie wracają do tradycyjnego sposobu komunikacji - piszą listy.

Czyta się dobrze. I ach Meksyk i moje zboczenia międzynarodowe. Choć jak na razie moją ulubioną książką Fuentesa są "Lata z Laurą Diaz" Smile

.

Untouched

A ja czytam 'Małego Księcia' Exupery'ego. Przepiękne. Kocham to. Czytałam raz jedyny w czasie podróży na 'zieloną szkołę' w trzeciej klasie podstawówki. Wtedy nie rozumiałam tej książki. Ale teraz rozumiem. Prześlicznie ukazany sposób myślenia dziecka.

I te: 'Narysuj mi baranka!'.
Kocham!

Phoenix

Scarlet_witch

Przeczytałam właśnie "Pianistę". Po takich książkach, nie mogę powstrzymać nienawiści do narodu niemieckiego (w sumie prawie to samo do tych, co bezczynnie się temu przyglądali) oraz pytań typu: jak to się mogło stać?

Nelusia

Nic nie czytam, chyba że teksty koszmarne z filozofii się liczą Mad

Scary, może założymy oddzielny watek na literaturę wojenną i obozową?

Nam doktor D. na zajęciach powtarzał, że nie można żyć przeszłością i wiecznie wspominać tego co było. Polacy to niestety taki naród, że swoje klęski pamięta doskonale... Ale pamiętajmy, że w czasie wojny nie wszyscy Niemcy byli tacy źli jak hitlerowcy. Oni po prostu wierzyli w to, że Hitler chce dla nich dobrze... Pamiętasz, w jakich okolicznościach doszedł do władzy, prawda? Po prostu znalazł się we właściwym miejscu o właściwym czasie... Tacy zwykli Niemcy nawet nie wiedzieli, że istniało coś takiego jak obozy...
Poza tym, moja śp. babcia mieszkała w czasie wojny z panią, która była Niemką, popierającą Hitlera dodajmy to sobie. Nazywała go "mężem Opatrzności" i była pewna, że Hitler został Niemcom zesłany przez Boga. Kiedy przegrał wojnę i musiała się wynosić z Polski, mówiła "ten przeklęty Hitler, co on nam zrobił!".

Więc sama widzisz, ci ludzie wierzyli w niego i byli pewni, że to, co robi jest słuszne... O tych mrocznych rzeczach pewnie nawet nie wiedzieli...

Podobnie jest z hymnem Niemiec, tzn z pierwszą zwrotką. Hymn nie powstał w czasie wojny i nie ma z Hitlerem nic wspólnego.
Deutschland, Deutschland über alles, nie znaczyło, że Niemcy mają podbijać inne narody i poszerzać swą przestrzeń życiową. Hymn powstał, kiedy Niemcy się jednoczyły (XIX w) i chodziło w nim o to, że mają być razem, ponad wszystko, razem ponad podziałami... Tylko teraz nikt o tym nie pamięta, niestety...

Jednak zajęcia z filozofii coś mi dały...

Widzę, że lekko offtop zrobiłam.

Scarlet_witch

Zgadzam się, że byli ludzie, którzy ślepo wierzyli w Hitlera i nie wiedzieli, bądź też nie wierzyli w te zbrodnie. Ale było mnóstwo osób które wiedziało i nic nie zrobiło. Byli też tacy, którzy musieli poddać się reżimowi Hitlera bo również groziło im niebezpieczeństwo. Ja raczej czepiam się władzy, tych którzy naprawdę mogli coś zrobić, a siedzieli bezczynnie.
Nie mam nic do hymnu Niemiec, a ideę poszerzania przestrzeni życiowej nie wymyślił Hitler. Istniała ona w Niemczech już w średniowieczu. Tak samo napaść na Polskę, była już planowana przed objęciem władzy przez Hitlera, chociaż na pewno nie wymyślono tych wszystkich okropieństw, bo to największa zasługa Himmlera.
I jeszcze, Hitler przez kilka lat zjawiała się w odpowiednich miejscach, w otoczeniu wpływowych ludzi. Sam by do tego wszystkiego nie doszedł. W sumie to ewenement, jak on tych wszystkich ludzi potrafił omamić. Lecz trafiał również na takich, co myśleli jak on. W tamtych czasach faszyzm i komunizm był modny O.o

Edit: Jakiś moderator mógłby założyć temat osobny i przenieść nasze posty.

Nelusia

Koniec dyskusji o Adolfie ^^. Kopia z PSC

Czytam na przemian "Wieczór" S. Minot z "Prawem miłości" L. Esquivel. Wieczór jest ładnie napisany, ale momentami za bardzo dla mnie rozmemłany. Autorka raz pisze zdania pojedyncze, raz przez pół strony nie ma przecinków. Główna bohaterka raz jest młoda, za chwilę widzimy ją jako schorowaną staruszkę w szpitalu. Książka ładna, ale mówię, za bardzo rozmemłana.

Za to Prawo miłości. Cudo.