Gryfońskie

Mirtel · Wysłany: Czw 19:47, 09 Mar 2006 Temat postu: Dwójka [Z]

Plany na kilka minturek o Olivierze i Liv są. Czy się zrealizują to już inna sprawa. Na razie pierwsze drabble.

Jeśli muszę i wybrać będę mógł jak odejść
To przecież dobrze, dobrze o tym wiem
Chciałbym umrzeć przy tobie.

Jeśli kiedyś wybrać będę mógł jak to zrobić
To przecież dobrze, dobrze o tym wiem
Chciałbym umrzeć z miłości.

[Chciałbym umrzeć z miłości - Myslovitz]

Deszcz nie pozwalał mu zasnąć. Uparcie bębnił w parapety i okna. Otworzył oczy i przekręcił głowę. Liv leżała obok niego. Tak spokojnie nie spała już od wielu dni. Wyciągnął dłoń i założył za ucho pasemko rudych włosów, które opadło na jej twarz. Poruszyła się niespokojnie, szybko cofnął rękę. Wyglądała tak pięknie... Zamknięte oczy i to uparte pasemko...
- Chciałbym umrzeć przy tobie... Chciałbym umrzeć z miłości – wyszeptał, obejmując ją.
Zamknął oczy. Po chwili ciszy, przerywanej jedynie uderzaniem kropli o chodnik Liv otworzyła oczy. Uśmiechnęła się i przybliżyła swoją twarz do jego klatki piersiowej.
- Chciałabym umrzeć przy tobie, chciałabym umrzeć z miłości.

Scarlet_witch · Wysłany: Czw 20:14, 09 Mar 2006 Temat postu:

Cóż, ja się nie znam na tym typie...Wole dłuższe kawałki.
To jest ładne, takie uczuciowie... No i o Olivierze, jeszcze takiego nie widziałam(szczerze nie widziałam żadnego Razz

). Tutaj może zdziałać dużo wyobraźnia czytelnika, można sobie dużo dopowiedzieć ale...
Napisz więcej!

yadire · Wysłany: Czw 22:06, 09 Mar 2006 Temat postu:

Ja jak Scarlet. Wolę dłuższe.

Ale jak mi się wywnioskowało (a ostrzegam, że moja inteligencja logiczna jest nienajlepsza) będzie tego więcej. Może nie tego, ale innych fragmentów. I jestem pełna optymizmu. Ty Mirtuś wiesz, co ja myślę na temat sentymentalizmu w Twoim wykonaniu (:

Zaplątała się literówka, 'a' chyba zjadłaś i jakiś przecinek się rozmnożył. Ten:"Wyciągnął dłoń i założył za ucho, pasemko rudych włosów, które opadło jej twarz."

Nelusia · Wysłany: Pią 14:50, 10 Mar 2006 Temat postu:

Ładne i delikatne. Działa na wyobraźnię. Nie czytałam fików o Olivierze, choć zapewne są takowe, a ta miniaturowa miniaturka bardzo mi się podoba.
Dziewczyny - to jest drabble i czuję, że Mirtel napisze całą serię takich uroczych miniaturek.
Prawda?

życzę Wena

Nel

Iguanka. · Wysłany: Pią 16:08, 10 Mar 2006 Temat postu:

Prosiłaś, poczwaro, to masz.

Ja nie powiem, czego się spodziewam w przyszłości, bo wiem, co było pierwsze w całej woodowej koncepcji, a co pojawiło się z czasem. Historyja jest mi znana.
Jednakowoż strasznie mnie zdziwił pomysł na ten, jak to się nazywało...? Ach, drabble. No właśnie. Ja bym chętniej zobaczyła więcej takich małych drablątek z różnych dziedzin wspólnego życia tej dwójki. Takie migaweczki. Bo forma, choć dla mnie obca, ciekawa. Nigdy nie lubiłam ograniczenia co do ilości wyrazów (w tym przypadku ma 101 słów), ale ty chyba sobie dobrze radzisz. Jednakże nie pokładam wielkich nadziei w tym, że owe migaweczki zrobisz. Jeśli tak, to cudnie, jeśli nie - też dobrze. Zależy to wszystko od tego, jak to rozplanujesz.
Niop. ITBBNT Very Happy

(Luna, nie zabijaj).

Luna · Wysłany: Sob 12:06, 11 Mar 2006 Temat postu:

Jak dla mnie, to trochę za mało, bym mogła napisać sensowny komentarz.
Jednak - ładne. Więcej takich miniaturek razem ciekawie by wyglądało.
Zauważyłam jedną literówkę:

Mirtel

Moje tus musi.
Pomysł na to coś powstał wczoraj podczas z scen z nim. Mirtel wtedy wariowała. Odchyły trzeba mieć Wink

Przegrana

„- Gdzie jest Wood? - zapytał Harry, który nagle zdał sobie sprawę, że kapitana tutaj nie ma.
- Wciąż pod prysznicem - odpowiedział Fred. - Chyba chce się utopić.”
HPiWA strona 191

- Oliver?
Szum wody ustał. Weszła głębiej do szatni rozglądając się niepewnie. Na ścianach wisiały portrety byłych i obecnych zawodników. Na jednej z nich, przeciwległej do tej, na której wisiały szafki, był wielki napis „Najlepsi”. Pod mniejszym napisem „Obrońcy” wisiało zdjęcie Olivera okrążającego bramki i jego podpis. Obok były jeszcze inne nazwiska i inne zdjęcia.
- Liv? Co ty tutaj robisz? – odwróciła się szybko. Po drugiej stronie, w drzwiach prowadzących do męskiej łazienki stał Wood.
- Angelina mi powiedziała, że siedzisz w szatni – usiadła na jednej z ławek – Powiedziała też, że nie jesteś w najlepszej formie.
- W nienajlepszej? – prychnął, siadając naprzeciw niej – Moja forma jest mniejsza niż zero.
- Niby czemu? – zapytała, nim ugryzła się w język.
- Diggory złapał znicza. Czyli oni wygrali. A my?
- Oliver – zaczęła, wstając - Przegraliście tylko jeden mecz.
Podeszła do niego i usiadła po jego lewej stronie.
- Nie przejmuj się.
- Łatwo Ci mówić! – fuknął, splatając ręce na piersi i odwracając głowę – to moja ostatnia szansa na zdobycie pucharu.
- Przecież jedna przegrana nie decyduje o wszystkim, no nie? – odpowiedziała, podnosząc głowę. – Dacie radę.
- Będziemy mieli szansę, jeśli Puchoni przegrają z Krukonami, a my wygramy z...
- Oliver. – powiedziała szybko Liv – Stop. Wierze Ci na słowo, że mamy szansę. Wiesz, że mnie to nie interesuje.
- Wiem. Cholerni dementorzy – oparł łokcie o kolana, a na dłoniach położył głowę – gdyby nie one, Potter by nie spadł, złapał by znicza. Chociaż mogli by się pojawić minutę później! Wtedy by złapał i dopiero spadł...
- Nie zwalaj na niego winy – powiedziała szybko – To nie jego wina, że nie jest uodporniony na te potwory. Ty też nie jesteś niczemu winien. Widziałam, jak grałeś. Obroniłeś wszystkie rzuty. Puchoni nie wygrali by żadnego meczu, gdyby nie Diggory. Stało się. Mówi się trudno. Sam mówiłeś, że macie jeszcze szansę...
Szturchnęła chłopaka w bok łokciem.
- Dacie radę. No nie? – spytała. Pochyliła głowę by spojrzeć mu w oczy – Dacie?
- Damy – odpowiedział, bez zbytniego przekonania, wciąż z twarzą w dłoniach
- Oliver – powiedziała stanowczo. Odwróciła się do niego przodem i usiadła po turecku na ławce. – Spójrz mi w oczy.
Chłopak niechętnie podniósł głowę i popatrzył na nią.
- Spójrz na tamtą ścianę. – wskazała na napis „Najlepsi” – Jest tam twoje zdjęcie. To o czymś świadczy.
- Niby...
- Przypomnij sobie jak to było, gdy Charlie jeszcze był kapitanem. Wygrywaliście, prawda? On też jest na tej ścianie. Nie wmówisz mi, że on wygrywał każdy mecz.
Wood nie odpowiedział.
- No widzisz – ciągnęła dalej. – Możesz być sobie załamany, w to nie wnikam, ale nie pozwolę by twoja depresja popsuła to wszystko na co ty i reszta drużyna pracowała. To nie twoja wina, że pojawili się dementorzy, ani to, że Potter spadł.
Przerwała na chwilę by złapać oddech.
- Teraz wstaniesz, wyjdziesz z tej szatni i pójdziesz do wspólnego. A jutro pójdziesz do Harry’ego, dobra?
- Dobra – odpowiedział niechętnie
- No. Między treningami możesz być załamany, ale podczas nich, nie. Zawodnicy nie mogą widzieć, że AŻ tak bardzo się tym przejmujesz. Jesteś kapitanem, musisz dawać im oparcie. No a teraz idziemy stąd. Już, zabieraj manatki. Może skombinujemy od bliźniaków kremowe piwo. No chodź!

June

Bardzo zgrabne opowiadanie, dobrze napisane, nie za długie i ogólnie fajnie się czyta. Ja jestem fanką Diggory'ego i cieszyłam się, że puchoni wygrali, ale pomysł miałaś bardzo dobry.

yadire

Z tej Liv to dobra psycholożka.
Podoba mi się. Właściwie sama się sobie dziwię, bo ficków jak nie muszę, nie czytuję. Twoich zazwyczaj nie muszę, a jednak czytuję. Chyba je lubię, kurdęż.
Tylko... Ten tekst był betowany? Tak mi się coś myśli, że raczej nie. Sporo inteprunkcyjnych tam było, pare litrówek. Ale to zawsze można naprawić (: .
A Liv i Oliviera lubię.

June

Mirtel

Zamykam własne tematy, co sie ze mną dzieje... A blokuje go, bo jak na razie to jest całość. Nidługo będzie tu coś nowego mojego autorstwa o Olivierze, więc to na razie można zamknąć. Może odblokuje gdy wpadnę na jeszcze na jakiś pomysł nie związany z głównym fikiem. I tyle.